Życie
Stanisław Ignacy Witkiewicz (pseudonim - Witkacy)
We Lwowie Stanis?aw Ignacy zda? matur? eksternistycznie (ojciec nie pos?a? go do szko?y, jego zdaniem ta instytucja zaw??a horyzonty), a nast?pnie dosta? si? na Akademi? Sztuk Pi?knych w Krakowie, gdzie uczy? si? u Jana Stanis?awskiego. Wyjecha? do Pary?a, a po powrocie wznowi? studia na ASP, tym razem w pracowni Mehoffera. W roku 1906 podj?? prywatne lekcje u W?adys?awa ?lewi?skiego. W tamtym czasie cz?sto wyje?d?a? za granice, mi?dzy innymi do W?och, Francji i Niemiec. Witkiewicz poznawa? kultur? i sztuk? ró?nych narodowo?ci, ca?y czas rozwija? si? i poznawa? nowych ludzi. Do grona jego znajomych nale?a?y takie jednostki, jak: Leon Chwistek -znany malarz, matematyk, pó?niej profesor Uniwersytetu we Lwowie, Tadeusz Szymberski- poeta m?odopolski, czy Bronis?aw Malinowski- ?wiatowej s?awy antropolog. Gdy ojciec m?odego Witkacego zacz?? chorowa?, artysta wszed? w bardzo ci??ki dla siebie okres ?ycia. Wraz z Karolem Szymanowskim odwiedza W?ochy, gdzie na kuracji przebywa jego ojciec. Jednak z biegiem czasu jest coraz gorzej. Ojciec Witkacego ju? nigdy nie wraca do Polski.
W latach 1909 -1912 artysta prze?y? niezwykle burzliwy romans ze starsz? o 10 lat aktork? Iren? Solsk?, któr? obdarzy? wielkim uczuciem. Relacja z kobiet? by?a fascynuj?ca, intryguj?ca, ale tak?e trudna dla mlodzie?ca. Uczucie zainspirowa?o go do napisania powie?ci „662 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta". Witkacy jest wyko?czony niszcz?cym uczuciem, w bardzo z?ym stanie psychicznym wyje?d?a do Zakopanego, gdzie poddaje si? psychoanalizie pod opiek? doktora Karola Beaurain. Lekarz stwierdza, ?e najwi?kszym problemem artysty jest zbyt silna, wr?cz toksyczna wi?? z ojcem. Artysta w jednym z listów do przyjació?ki Heleny Czerwijowskiej po raz pierwszy podpisuje si? "Witkacy", co ma symbolizowa? wyzwolenie spod skrzyde? ojca i zaznaczenie swojej odr?bno?ci. Oprócz tego kroku artysta decyduje si? równie? na zako?czenie romansu z Iren? Solsk?, a zar?cza si? z Jadwig? Janczewsk?. Rok pó?niej dziewczyna ginie ?mierci? samobójcz?.
Po ?mierci narzeczonej Witkacy jest w dramatycznym stanie psychicznym. Bronis?aw Malinowski - przyjaciel zrozpaczonego m??czyzny zabiera go w podró? przez Cejlon do Australii, gdzie mia? sprawdzi? si?, jako rysownik i fotograf. Kiedy docieraj? na miejsce dowiaduj? si?, ?e wybuch?a wojna. Stanis?aw Ignacy decyduje si? na powrót do kraju, by stan?? do walki przeciwko Niemcom. Wyje?d?a do Petersburga i wst?puje do szko?y oficerskiej i w stopniu porucznika gwardii bierze udzia? w walkach, gdy? za g?ównego wroga uwa?a Niemców. W 1915 roku otrzymuje przydzia? do zapasowego batalionu Paw?owskiego Pu?ku Lejbgwardii (cesarskiej Gwardii Przybocznej). Dzielnie walczy? w Bitwie pod Witone?em, gdzie zostaje ranny. Otrzymuje pó?niej order ?w. Anny IV klasy. By? ?wiadkiem rozpadu carskiego imperium i rewolucji. Kiedy zdecydowa? si? wróci? do Polski w 1918 roku, osiedli? si? w Zakopanem. Od tamtej pory mieszka? na zmian? w Warszawie i w Zakopanem.
W kraju dzia?a w grupie formistów (pierwotna nazwa Ekspresjoni?ci Polscy). W 1922-23 roku z redakcj? „Zwrotnicy" za?o?y? w Zakopanem Towarzystwo Teatralne, które przekszta?ci?o si? w awangardowy Teatr Formistyczny. Witkacy prowadzi? do niego teorie czystej formy. Artysta inspiruje, rozbudza, zach?ca do szukania nowych dróg dla teatru. Pod wp?ywem Witkacego swój teatr formuje Tadeusz Kantor.
Ten czas w jego twórczo?ci jest bardzo p?odny. Artysta eksperymentuje z narkotykami. Pisze nawet rozpraw? o ?rodkach odu?aj?cych. Próbuje peyotl. Pod wp?ywem ?rodków odurzaj?cych pisze i maluje, dzie?a te zaskakuj?, s? niezwykle oryginalne. Artysta jednak ubolewa nad tym, ?e najwi?kszym uznaniem ciesz? si? zwyk?e portrety. On pragnie tworzy?, kreowa?, ziszcza? niesamowite wizje, ludzie jednak wci?? kupuj? z wielk? ch?ci? portrety, które s? po prostu odbiciem rzeczywisto?ci. Jednak dzi?ki popularno?ci tych obrazów Firma portretowa Witkacego rozrasta si? i zapewnia mu dobry byt.
Po inwazji hitlerowskich Niemiec na Polsk? Witkacy opu?ci? Polsk? w celu udania si? na wschód. Rok 1939 okaza? si? dla Witkacego bardzo trudny. Pod koniec sierpnia artysta, jakby co? przeczuwaj?c wyjecha? do swojej ?ony, która mieszka?a w Warszawie. W piwnicach kamienicy stoj?cej przy ulicy Brackiej ukry? swoje r?kopisy i obrazy. Witkiewicz chcia? walczy?, zg?osi? si? nawet do komisji mobilizacyjnej, jednak nie przyj?to go ze wzgl?du na wiek. Mia? ju? 54 lata, a jego stan zdrowia wci?? si? pogarsza?.
Witkiewicz po?egna? si? z ?on? i wraz z Czes?aw? Okni?sk? wyruszy? na wschód. 18 wrze?nia 1939 roku dowiaduje si? o wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski i na szlaku ucieczki wojennej, we wsi Jeziory, pod D?browic?, na Polesiu pope?nia samobójstwo podcinaj?c sobie t?tnic? szyjn? i za?ywaj?c weronal. Razem z nim pozbawi? siebie ?ycia chcia?a przyjació?ka artysty Czes?awa Okni?ska, któr? jednak odratowano. Stanis?aw Ignacy Witkiewicz zd??y? przed Rosjanami.
